Eurosport Online

Sportowe stacje telewizyjne prześcigają się w pomysłach na opracowanie programu w sposób taki, aby przyciągnąć przed telewizory jak największą liczbę widzów. Problemem jest jednak to, że niektóre kanały nie są dostępne w podstawowym pakiecie telewizyjnym, co uniemożliwia ich oglądanie. Niewielu widzów, decyduje się na jego rozszerzenie, a jednocześnie płacenie więcej pieniędzy za poszerzenie oferty programowej, dlatego szukają alternatywnych rozwiązań, aby obejrzeć ulubiony program. W tym celu można skorzystać z uprzejmości sąsiada, który posiada wybrany kanał jednak, takie rozwiązanie nie zawsze się sprawdzi i może skutkować tym, że za nadużywanie gościnności sąsiad zacznie nas unikać.

Eurosport online

W dobie internetu możemy z łatwością wyszukać w sieci informacje na każdy temat. Można tam znaleźć także internetowy odpowiednik telewizji, dzięki czemu ulubione kanały możemy oglądać z pozycji komutera czy tableta. Takie rozwiązanie cieszy się największym zainteresowaniem w czasie, gdy w telewizji transmitowane są ważne mecze i spotkania sportowe, a potrzebny kanał telewizyjny nie jest uwzględniony w standardowym pakiecie. Niekiedy jest też tak, że aby obejrzeć transmisję z ważnego wydarzenia sportowego, takiego jak gala boksu, mecz piłki nożnej czy ważny wyścig kolarski, za dostęp do tego kanału musimy zapłacić. Usługa pay-per-view jest coraz częściej wprowadzana przez stacje telewizyjne, dlatego widzowie zaczęli poszukiwać innej alternatywy na obejrzenie wyczekiwanego spotkania sportowego.
Rosnącą popularnością cieszy się telewizja internetowa i możliwość bezpłatnego obejrzenia programów, dzięki streamingowi. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych kanałów telewizyjnych jest Eurosport, transmitujący większość najważniejszych wydarzeń sportowych. Jeżeli nie posiadamy go w pakiecie programów telewizyjnych, możemy spróbować go znaleźć na jednej z platform internetowych, oferujących bezpłatną telewizję. Aby korzystać z takiego serwisu, wystarczy założyć bezpłatne konto i wybrać program, który nas interesuje. Należy pamiętać, że do jego obejrzenia często wymagane jest dodatkowe oprogramowanie lub pobranie dodatkowej wtyczki. Niezbędne jest jeszcze szybkie łącze internetowe, aby transmisja przebiegała płynnie, a program się nie zawieszał.

Telewizja internetowa- czy to bezpieczne?

Szukając platformy transmitującej telewizję online, warto abyśmy korzystali ze sprawdzonych serwisów, polecanych przez innych użytkowników. Powinniśmy się wystrzegać nielegalnych transmisji udostępnianych pod dziwnymi adresami, a już na pewno naszą czujność powinno wzbudzić, jeżeli do uzyskania dostępu wymagane jest wysłanie smsa. Jest to proste zagranie oszustów, którzy chcą wyłudzić pieniądze, oferując ludziom możliwość obejrzenia nie tylko Eurosportu online, ale także premier kinowych czy płatnych w usłudze PPV rozgrywek sportowych. Uważajmy również na strony, które oferują prowadzenie internetowych transmisji, aby nie zainfekować komputera złośliwym oprogramowaniem. Jeżeli nie jesteśmy pewni, co do uczciwości witryny, w razie konieczności zainstalowania dodatkowych wtyczek, sprawdźmy je najpierw dobrym programem antywirusowym.

Co to jest spalony?

Spalony jest jednym z najbardziej spornych elementów gry w piłkę nożną, który wywołuje wiele kontrowersji wśród kibiców, piłkarzy, a nawet sędziów. Definicja sama w sobie nie jest trudna, jednak niektórzy wciąż nie rozumieją, o co chodzi z tym spalonym. Nieważne czy jest to rozgrywka ligowa, pucharowa czy mecz lokalnej drużyny- każdy bacznie wypatruje spalonego, co jest często przyczyną sprzeczek. Jak więc, najprościej można wyjaśnić czym jest spalony i kiedy do niego dochodzi oraz co to znaczy „pozycja spalona”, bo wbrew pozorom to dwa różne zagadnienia

Co to jest spalony?

Spalony, mimo że dla wielu może się wydawać skomplikowany, to jednak jest bardzo potrzebny podczas meczu. Ten element gry zapobiega nadużyciom i nieuczciwej grze, dzięki czemu jest ona ciekawa, nieprzewidywalna i strategicznie zaplanowana.
Pozycja spalona to sytuacja, kiedy zawodnik poda piłkę swojemu koledze z drużyny, w momencie gdy znajduje się on bliżej przeciwległej bramki, niż przedostatni gracz z drużyny przeciwnej. W praktyce oznacza to, że przed nim powinno być jeszcze dwóch graczy. Pozycja spalona nie ma miejsca, gdy piłka stoi w jednej linii z zawodnikiem drużyny przeciwnej lub dostał piłkę na swojej połowie.
Spalony jest wtedy, jeżeli zawodnik dotknął piłki i bierze czynny udział w grze, mimo że znajduje się na pozycji spalonej. Ocena stanu faktycznego sprawia sędziom wiele problemów, ze względu na dynamikę gdy, w której piłkarze są ciągle w ruchu. Spalony zachodzi również w sytuacji, gdy zawodnik będąc na pozycji spalonej przeszkadza bramkarzowi drużyny przeciwnej w odbiorze piłki, Jeżeli dojdzie już do odgwizdania spalonego, to przeciwnik wykonuje rzut wolny.
Istnieją jednak sytuacje, w których mimo pozycji gracza i jego ingerencji w grę, nie ma spalonego. Dzieje się tak w momencie, gdy gracz otrzymuje piłkę podaną z ruchu rożnego, karnego czy autu.
Definicja spalonego może wydawać się skomplikowana, jednak gdy zaczniemy bacznie śledzić mecze i sytuacje na boisku, zrozumiemy na czym to polega. W piłce nożnej wyróżnia się jeszcze pozycję offsajdową, dzięki której zawodnicy wykorzystują pozycję spalonego do zastosowania strategicznych technik gry.

Pozycja offsajdowa

Pułapka offsajdowa zalicza się do jednej z najbardziej ryzykownej techniki gry i polega na celowym ustawieniu zawodnika drużyny przeciwnej na spalonym. Aby to skutecznie rozegrać, obrońcy przesuwają się do przodu, kiedy zauważą, że piłka kierowana jest do najbardziej wysuniętego na zewnątrz przeciwnika, tak aby znajdował się na pozycji spalonej. Dzięki takiemu zagraniu, drużyna może zyskać rzut wolny, jednak jest ono dość ryzykowne, gdyż pozostawia się bramkarza sam na sam z rywalem. Ryzyko polega tu na tym, że sędzia nie zawsze zauważy i odgwiżdże spalonego, co może skutkować stratą bramki. Aby poprawnie wykonać pułapkę offsajdową, niezbędne jest doskonałe zgranie i współpraca między piłkarzami, aby nie popełnić błędu i nie narazić bramkarza na trudny do obronienia strzał bez wsparcia obrońców.

Zasady gry w bilard

Gra w bilard wielu kojarzy się z typową rozrywką barową, jednak niektóre odmiany tej gry zyskały miano dyscyplin sportowych. Z pewnością każdy, kto choć raz wybrał się z przyjaciółmi na bilard, spotkał się z sytuacją, w której znajomi przekrzykują się na temat znajomości zasad, które dla każdego są różne. Dzieje się to tak z powodu nie do końca zrozumianych przepisów gry, co nie ułatwia fakt, że istnieje kilka odmian bilarda, które nieco się między sobą różnią. Najpopularniejszą wersją jest „ósemka” dlatego warto usystematyzować jej zasady, aby przy następnym spotkaniu ze znajomymi uniknąć sprzeczki o prawidłowy przebieg gry, według ogólnie przyjętych reguł.

Zasady gry w bilard

Bilard to gra dla dwóch graczy, z których każdy ma za zadanie jak najszybciej pozbyć się swoich bil wbijając je do zadeklarowanej łuzy. Deklaracja nie jest wymagana w momencie, gdy z sytuacji na stole jasno wynika w którą łuzę odbędzie się strzał. Bile dzielą się na „całe” pokryte w całości jednym kolorem oraz „połówki”, które są przedzielone paskiem. W rozgrywce występuje również biała bila, za pomocą której wykonuje się wszystkie uderzenia. Najważniejszą jest „ósemka”, kula w kolorze czarnym, która decyduje o zwycięstwie lub porażce gracza. Jej wbicie w momencie, gdy na stole pozostały jeszcze nasze bile oznacza porażkę, przegramy również w momencie gdy mimo wbicia „ósemki” do zadeklarowanej łuzy, wpadnie za nią bila biała.
Rozgrywka rozpoczyna się poprzez rozbicie bil ułożonych w trójkącie. Ustawienie ich powinno być naprzemienne, należy jednak pamiętać, aby „ósemka” znalazła się w środkowym ułożeniu trójkąta. Rodzaj bili, która wpadnie po rozbiciu do łuzy, przypisywana jest do gracza i decyduje czy będzie on grał „całymi” czy „połówkami”.
W bilardzie istnieją również faule, których skutkiem jest możliwość ustawienia przez przeciwnika białej bili w dowolnym miejscu na stole. Do takiej sytuacji dochodzi, jeżeli biała bila nie dotknie żadnej kulki, jako pierwszą uderzy „ósemkę” lub kolor przeciwnika albo sama wpadnie do łuzy. Jako faul liczy się także dotknięcie przez zawodnika bili ręką, ubraniem lub ją przesunie lub wypadnie ona poza bandę stołu.

Bilard- informacje techniczne i wyposażenie

Ze względu na różne odmiany bilarda, w każdym przypadku stół może posiadać inne wymiary. Wszystkie jednak są pokryte specjalnym suknem, najczęściej w kolorze zielonym, które umożliwia swobodne toczenie się kul. Ponadto znajdują się w nich łuzy, czyli otwory w które wpada bila. Zestaw bil składa się z 15 kulek i białej bili rozgrywającej. Numery od 1 do 7 są w jednolitym kolorze, natomiast od 9 do 15 to „połówki”, jest jeszcze czarna „ósemka”, która nie zalicza się do żadnej z tych kategorii. Ważnym wyposażeniem jest także trójkąt do początkowego rozłożenia bili ba stole. Warto wspomnieć, że w „dziewiątce”, innej odmianie bilarda, ramka ma kształt rombu. Kije bilardowe wykonuje się z wysokiej jakości drewna i zakończone są kapką, która bezpośrednio styka się z bilą podczas uderzenia. Dla ułatwienia gry i oddania precyzyjnego strzału, zawodnicy mają również do wyboru podpórki, na których mogą oprzeć kij.

Zasady gry w siatkówkę

Siatkówka w Polsce jest obok piłki nożnej najpopularniejszym sportem drużynowym. Zarówno Reprezentacja Polski w piłce siatkowej kobiet jak i mężczyzn ma na koncie liczne sukcesy na arenie międzynarodowej i szczególne osiągnięcia w ważnych rozgrywkach ligowych i pucharowych. Mecze dostarczają wielu emocji, szczególnie jeżeli jego wynik jest ważny w dalszej klasyfikacji, a dochodzi do dogrywki. Nie będzie błędem stwierdzenie, że polska siatkówka znajduje się na naprawdę wysokim poziomie i znajdujemy się w czołówce krajów, mogących się pochwalić tak dobrymi osiągnięciami. Ze względu na to, że niektórzy uważają, że to właśnie piłka siatkowa powinna być oficjalnie uznana za sport narodowy, dlatego warto poznać kilka podstawowych zasad tej gry.

Zasady gry w siatkówkę

Gra w siatkówkę polega na odbijaniu piłki dowolną częścią ciała tak, aby po przeleceniu przez siatkę dotknęła pola przeciwnika, uniemożliwiając mu jej odbicie. Dopuszczalne są trzy odbicia- przyjęcie, wystawienie i przebicie nad siatką. W rozgrywce biorą udział dwa zespoły składające się z sześciu zawodników: Przyjmujący jest odpowiedzialny za odebranie piłki, atakujący przebija piłkę na stronę przeciwnika, środkowy ma za zadanie zablokowanie ataku. Specyficznymi pozycjami na boisku jest rozgrywający, pełniący najważniejszą funkcje podczas meczu. Bierze on udział we wszystkich akcjach i wystawia piłkę do ataku. Libero natomiast ma za zadanie wyłącznie obronę, nie można mu atakować, zagrywać i blokować piłek przy siatce. Wyróżnia się też strojem, jego koszulka meczowa zawsze jest innego koloru niż pozostałej drużyny.
W przeciwieństwie do innych gier zespołowych, w siatkówce nie ma limitu czasu przeznaczonego na grę. Mecz złożony jest z setów, który toczy się do 25 punktów. Ważne jest jednak to, aby uzyskać wynik o 2 punkty większy niż przeciwnik, wówczas można mówić o zwycięstwie. Rozgrywka trwa do momentu, aż któraś drużyna zdobędzie przewagę wygranych dwóch setów, w sytuacji gdy oba zespoły mają na koncie po dwa zwycięstwa rozgrywa się tzw. tie-break , który ma zdecydować o ostatecznej wygranej. Toczy się on do momentu zdobycia 15 punktów i tak jak w przypadku seta, wymagana jest dwupunktowa przewaga nad przeciwnikiem.

Siatkówka – dane techniczne

Boisko do gry to pole o kształcie prostokąta i wymiarach 18×9 m, a wokół niego powinna być wytoczona wolna strefa o przynajmniej 3 metrach szerokości. Nawierzchnia powinna być wykonana z drewna lub materiałów syntetycznych o idealnej gładkości i w jasnym kolorze. Narysowane są na niej linie o wymiarach 5 cm i w odcieniu kontrastującym z kolorem nawierzchni. Siatka dzieląca boisko na połowy musi być zawieszona na wysokości 2,43 m w przypadku mężczyzn lub 2.24 jeżeli chodzi o rozgrywki kobiet. W meczu bierze udział sędzia pierwszy i drugi oraz sędziowie boczni, Główny arbiter obserwuje rozgrywkę z podwyższenia, a w razie konieczności może skorzystać z systemu Hawk Eye (sokole oko), umożliwiającego precyzyjne odtworzenie toru piłki i miejsca jej upadku.

Zasady gry w koszykówkę

Koszykówka to jedna z najpopularniejszych gier zespołowych na świecie, chociaż w Polsce nie cieszy się tak dużym zainteresowaniem jak piłka nożna. Najbardziej rozpropagowana jest chyba w Stanach Zjednoczonych, a koszykarze NBA to prawdziwa liga gwiazd, które cieszą się w Ameryce rozpoznawalnością i kontraktami opiewającymi na milionowe kwoty. W nas koszykówka gości przede wszystkim na boiskach szkolnych i osiedlowych, jednak jest niemałe grono sympatyków tego sportu, którzy na bieżąco śledzą tabele wyników i z niecierpliwością czekają na każdy ligowy mecz. Na czym polega gra w kosza, że wywołuje takie emocje wśród kibiców na całym świecie?

Zasady gry w koszykówkę

Koszykówka polega na zdobyciu jak największej ilości punktów, które zdobywa się poprzez celne rzucanie piłki do kosza. W meczu biorą dwie drużyny składające się z 5 zawodników. Wśród nich znaleźć można rozgrywającego, którego głównym zadaniem są asysty i przechwytywanie piłki w grze, rzucającego obrońcę odpowiedzialnego za rzuty z dystansu, niskiego skrzydłowego, który odpowiada za wsparcie całej drużyny w grze i pomoc w przechwyceniu, zablokowaniu i rzuceniu piłki. Na skład zespołu składa się także silny skrzydłowy, którego zadaniem jest skuteczna obrona i atak oraz środkowy, odpowiedzialny za zdobywanie punktów spod kosza i blokowanie rzutów przeciwnika.
Mecz trwa w sumie 40 minut i składa się z 4 kwart po 10 min. Między dwoma połowami jest piętnastominutowa przerwa. Ciekawostką jest, że w NBA każda kwarta wynosi 12 min, co w rezultacie daje 48 min całego meczu. W koszykówce punkty naliczane są za celne rzuty do obręczy. Wyróżnia się 3 stopnie punktacji premiowane 3,2 lub 1 punktem. 3 oczka zdobywa się poprzez oddanie celnego strzału ze specjalnie zaznaczonej linii, która znajduje się w odległości 6,75 m od kosza, wszystkie pozostałe wsady piłki do obręczy punktowane są dwoma punktami. 1 punkt przyznawany jest za celny rzut wolny i przysługuje on zawodnikowi, na którymi został dokonany faul.
Poruszając się po boisku z piłką, musi ona być ciągle kozłowana poprzez odbijanie jej jedną ręki o podłoże. Niedozwolone jest bieganie z piłką po boisku i bez kozłowania można wykonać z nią tylko 2 kroki, po czym rzucić ją do kogoś innego lub zatrzymać się w pozycji, w której wykonany został drugi krok.

Zasady gry w koszykówkę- ogólne przepisy

Koszykówka charakteryzuje się tym, że posiada bardzo szczegółowe przepisy i wytyczne określające nawet poruszanie się sędziego po boisku. Zawodników obowiązuje jednolity strój, składający się ze spodenek i koszulki z dużym numerem z tyłu i mniejszym z przodu. Europejskie przepisy w przeciwieństwie do ligi NBA nie określają natomiast rodzaju obuwia meczowego. Boisko powinno mieć wymiary 13 do 15 m szerokości oraz 24 do 28 metrów długości. W rozgrywkach halowych stosuje się parkiet, na zewnątrz dopuszcza się również zastosowanie nawierzchni kortowej, asfaltowej lub ziemnej. Wymiary obręczy są również wyszczególnione w przepisach, ich średnica powinna wynosić 45 centymetrów, a wysokość zamocowania na tablicy- 3,05 m.

Zasady gry w badmintona

Badminton jest znany już od starożytności, jednak dopiero w 1992 został włączony do programu Igrzysk Olimpijskich. Gra polega na odbijaniu specjalnej lotki przez siatkę i bierze w niej udział dwóch lub czterech zawodników. Badminton to dyscyplina łatwa do opanowania i nie wymaga specjalnych umiejętności, dlatego jest chętnie wybierana przez dzieci jako forma spędzania czasu wolnego. Do gry potrzebna jest lotka i rakietki, które w przypadku profesjonalnych rozgrywek posiadają specjalne wymagania, co do parametrów technicznych. Zasady nie są skomplikowane, dlatego gra cieszy się coraz większą popularnością i w wielu klubach sportowych powstaje profesjonalna sekcja badmintona. Amatorska gra polegająca na odbijaniu lotki bez siatki i boiska, nazywana jest kometką.

Zasady gry w badmintona

Mecz rozpoczyna się od rzutu monety, dzięki czemu drużyna, która wygrała ma prawo wyboru strony boiska. Serw wykonuje się poprzez uderzenie w lotkę od dołu i zawsze po przekątnej linii boiska. Oznacza to, że jeżeli znajdujemy się po prawej stronie pola, serwis musimy dokonać w lewym kierunki. Ważne jest to, że podczas serwu stopy serwującego i przeciwnika muszą znajdować się na podłożu, a lotka odbijana była z pozycji poniżej talii. Jest to ściśle określone przepisami gry.
Rozgrywka meczowa składa się z dwóch setów, o zwycięstwie decyduje zdobycie 21 punktów. Gdy dojdzie do sytuacji, gdy punktacja obu stron plasuje się na poziomie 20 punktów, wówczas następuje dogrywka, jednak aby wygrać mecz wymagana jest przewaga dwoma punktami. Gdy w przebiegu dogrywki nie udało się wyłonić zwycięzcy, wówczas wygrywa ten, który jako pierwszy zdobędzie sumę 30 punktów. Punkty naliczane są, jeżeli lotka spadnie w pole boiska przeciwnika, lub popełni on błąd na przykład trafiając lotką w siatkę. Serw wykonuje zawodnik, któremu udało się zdobyć punkt.
W badmintona można grać pojedynczo lub w parach. Drużynowa rozgrywka nazywana jest deblem, a jej zasady nie różnią się od singla. Różnice można zauważyć w rozmiarze boiska, które zostało poszerzone oraz systemie serowania i odbierania serwisu między przeciwnikami.

Zasady gry w badmintona-boisko, lotki, rakiety

Mecz badmintona odbywa się w hali, na boisku o wymiarach 13,4×6,1 m w przypadku debla, lub 13,4x 5,18m jeżeli gra odbywa się w formule pojedynczej. Pole do gry przedzielone jest siatką zawieszoną na wysokości 1,55 m, której szerokość wynosi 76 cm. Boisko ma kształt prostokąta i wyglądem przypomina kort tenisowy.
Wymiary lotki też są ściśle określone przepisami i długość piór powinna wynosić od 62 do 70 mm, a ich waga oscylować między 4,64 a 5,5 grama. Do wyboru mamy lotki wykonane z materiałów syntetycznych, lub naturalnych piór z gęsi, lecz przez cały przebieg meczu muszą być one jednakowe. W stosunku do rakiet wymagane jest dostosowanie się do wymiarów pola naciągu żyłek, które powinno mieć maksymalnie 28 cm długości i 22 szerokości. Rakieta powinna być dobrana idealnie do zawodnika, aby mógł on nią swobodnie operować, a jej uchwyt był idealnie dopasowany do dłoni.

Zasady gry w kręgle

Kręgle na całym świecie cieszą się niesłabnącą popularnością zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Jest to sposób na przyjemne spędzenie czasu w gronie znajomych, jednak zasady umożliwiają również grę w pojedynkę. Historia kręgli sięga już starożytności, a obecnie powstało kilka odmian tej gry, których reguły nieznacznie się od siebie różnią. Najpopularniejsze są kręgle klasyczne, polegające na strąceniu 9 pionków przy użyciu kuli bez otworów na palce, oraz bowling, w którym gracz ma za zadanie zbić 10 kręgli kulą z trzema otworami. Ta druga wersja jest najpopularniejsza, dlatego warto zapoznać się z jej podstawowymi regułami.

Zasady gry w kręgle

Kręgle nie posiadają skomplikowanych zasad oraz nie wymagają od gracza specjalnych predyspozycji fizycznych, dlatego jest to rozrywka przeznaczona dla osób w każdym wieku. Celem gry jest strącenie wszystkich, 10 kręgli ustawionych na końcu toru. Najlepiej jeżeli uda się to za pierwszym razem, wtedy gracz otrzymuje więcej punktów, w inny przypadku ma drugie podejście, dzięki któremu może dobić pozostałe pionki. W przebiegu gry jest 10 rund i w każdej z nich gracz ma do dyspozycji dwa rzuty, poza ostatnią kolejką, w której rzucamy trzy razy.
Punkty nalicza się za liczbę strąconych kręgli, w przypadku zbicia ich za pierwszym podejściem uczestnik otrzymuje dodatkowo premiowane punkty. W bowlingu wyróżnia się kilka sytuacji zasad punktacji. Strike to sytuacja, w której gracz za pierwszym podejściem zbije komplet kręgli. Spare otrzymuje się, gdy komplet kręgli zostanie strącony w dwóch kolejkach pod rząd. Wyróżnia się także Miss, gdy pionki zostały strącone tylko w pierwszym rzucie oraz Split, podczas którego kręgle znajdują się w takim położeniu, że możliwe jest zbicie tylko jednego z nich. Po przekroczeniu linii spalonego, tracimy wszystkie zdobyte w rzucie punkty i komputer wyświetla faul. Maksymalny wynik, jaki możemy zdobyć w przebiegu całej gry to 300 punktów, aby doszło do takiej sytuacji, gracz w każdej kolejce musi rzucić strike.

Zasady gry w kręgle-tor, obuwie, kule

Tor do bowlingu ma ściśle określone wymiary, które wynoszą 18 m długości i metr szerokości. Na jego końcu ustawione są kręgle, a po obu stronach znajdują się rowy, w które wpada kula, jeżeli oddamy niecelny rzut. Powierzchnia toru musi być nieskazitelnie gładka i spełniać określone normy, takie jak tworzywo z którego wykonany jest parkiet czy współczynnik tarcia.
Do gry w kręgle przeznaczone jest specjalne obuwie, którego podeszwa wykonana jest ze specjalnego tworzywa, umożliwiającego wykonanie poślizgu przed rzutem. Chronią również parkiet przez zarysowaniami i są odpowiednio wyprofilowane.
Kluczowym elementem do gry jest kula. Do wyboru mamy różne rozmiary przeznaczone dla dzieci, kobiet i mężczyzn. Aby dobrze dobrać kulę, należy w otwory włożyć trzy palce, które powinny być do nich idealnie dopasowane. Pozwala to na oddanie celnego rzutu, gdyż zbyt duża lub za mała kula może utrudniać grę. Dobrze dobrana kula, powinna posiadać również odpowiednią wagę, jeżeli jest zbyt lekka, zbicie wszystkich kręgli będzie bardzo trudne.

Zasady gry w piłkę nożną

Piłka nożna jest jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych na całym świecie. W Polsce nazywana jest sportem narodowym i posiada najliczniejsze grono kibiców zarówno Reprezentacji kraju jak i wśród drużyn ligowych. Zasady gry nie są skomplikowane, jednak istnieje kilka ważnych reguł, które są stałym elementem każdego meczu. Rozgrywki piłkarskie wywołują wiele emocji, a wielu piłkarzy zyskało miano celebrytów i idoli szczególnie wśród młodszych pasjonatów tego sportu.

Zasady gry w piłkę nożną

Mecz trwa 90 minut i podzielony jest na dwie połowy po 45 minut każda, między którymi jest piętnastominutowa przerwa. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, arbiter może doliczyć kilka minut do regulaminowego czasu gry, aby wyłonić zwycięzcę w ramach dogrywki. Mecz rozgrywa się pomiędzy dwoma drużynami liczącymi po 11 zawodników, w których skład wchodzi napastnik, obrońca, pomocnik, libero, rozgrywający i bramkarz. Rozgrywki odbywają się na boisku o wymiarach od 90 do 120 m długości i od 45 do 90 metrów szerokości. Dłuższy bok określany jest linią boczną, natomiast krótszy, bramkową. Każdy zespół posiada jednolity strój w kolorach klubowych i składa się on z koszulki z numerem, krótkich spodenek, korków getrów i ochraniaczy goleni.
Gra polega na zdobyciu jak największej liczby bramek, przy czym żaden zawodnik oprócz bramkarza nie może dotykać piłki ręką. Dozwolone jest natomiast jej kopanie, przyjmowanie na klatkę piersiową czy główkę. Podczas trwania meczu najważniejsza jest gra zespołowa i odpowiednie poprowadzenie piłki, tak aby znaleźć się jak najbliżej bramki przeciwnika i wykonać celny rzut. Stałym elementem gry jest manewrowanie piłki między przeciwnikami i podawanie jej do innych zawodników. Należy jednak pamiętać, że szturchanie, popychanie czy przetrzymywanie za koszulkę jest zabronione i grozi kara.
Nad przestrzeganiem zasad gry i reguł fair play czuwa zespół sędziów. Wśród nich jest sędzia główny, który biega wraz z zawodnikami po murawie oraz asystenci boczni. W przypadku meczów wyższej ligi jest również sędzia techniczny sygnalizujący zmiany, przerwę czy doliczony czas gry.

Piłka nożna – niedozwolona gra

W trakcie gry niedozwolone jest podcinanie, kopanie, popychanie czy uderzenie przeciwnika i jakiekolwiek agresywne zachowanie na boisku. W takiej sytuacji arbiter może zasądzić rzut wolny pośredni, oznaczający, że przed próbą strzału do bramki, piłka musi dotknąć innego zawodnika. W przypadku większych przewinień lub dotknięcia piłki ręką wykonuje się rzut wolny bezpośredni, prosto do bramki. W przypadku faulu na zawodniku znajdującym się w polu karnym, sędzia może podyktować rzut karny. Jest to sytuacja, gdy zawodnik znajduje się sam na sam z bramkarzem i z odległości 11 metrów wykonuje strzał do bramki.
Za niesportowe zachowanie i nieregulaminowe zachowanie zawodnik może otrzymać również upomnienie od sędziego lub żółtą kartkę. Najpoważniejszą karą jest czerwona kartka dyskwalifikująca piłkarza z dalszej gry, w wyniku czego drużyna gra w osłabionym składzie.

Zasady gry w piłkę ręczną

Piłka ręczna to sport zespołowy, w którym w przeciwieństwie do futbolu, bramki zdobywa się za pomocą piłki zagrywanej rękoma. W Polsce dyscyplina ta została zapoczątkowana w 1917 roku przez polskich legionistow internowanych po kryzysie przysięgowym. W związku z tym, że pierwsze mecze wśród oficerów były rozgrywane w Szczypiornie, piłka ręczna często nazywana jest szczypiorniakiem, mimo że od tego czasu zmieniła się jej formuła i niektóre zasady.

Zasady gry w piłkę ręczną

Mecz piłki ręcznej rozgrywa się między dwoma drużynami złożonymi z 6 zawodników i bramkarza. Ich skład podzielony jest na dwóch skrzydłowych, trzech rozgrywających i obrotowego. Gra polega na zdobyciu jak największej ilości bramek, poprzez rzuty piłką. Mecz trwa 60 minut, po 30 na każdą połowę, a między nimi jest 10 minut przerwy. W przypadku dogrywki, do przepisowego czasu dolicza się 5 minut. W przeciwieństwie do piłki nożnej, w szczypiorniaku bramkarz może opuścić pole bramkowe i grać na całym boisku. Obowiązują go wówczas takie same zasady, jak pozostałych zawodników.
Podczas manewrowania piłką, zawodnik nie może jej przetrzymywać dłużej niż 3 sekundy, ani wykonać z nią więcej niż 3 kroki bez uprzedniego odbicia piłki o podłoże lub o innego zawodnika. Ważne jest to, że nie można uderzać piłki nogą, gra dozwolona jest tylko rękami.
Rzut wolny przyznawany jest za grę niezgodną z zasadami, faule i niesportowe zachowanie. Rzut z autu zasądza się w momencie, gdy pika przekroczy linię boczną. Aut wykonuje go zawodnik drużyny przeciwnej. W pewnych sytuacjach sędzia może przyznać przeciwnikowi rzut karny, który wykonuje się z odległości 7 metrów od bramki. Zazwyczaj jest on konsekwencją wejścia zawodnika na swoje pole bramkowe.
Wśród stosowanych systemów kar można wymienić upomnienie, dwuminutowe wykluczenie zawodnika z rozgrywki lub całkowitą dyskwalifikację. Kary przyznawane są za notoryczne faule, niesportowe zachowanie, nieprzestrzeganie zasad gry czy błędy w zamianie zawodników. Mecz wygrywa ta drużyna, która zdobędzie więcej bramek.

Piłka ręczna – informacje techniczne

Wymiary piłki są określone przepisami i wynoszą od 50 do 60 cm w obwodzie i wadze od 425 do 475 w przypadku drużyny męskiej i od 54 do 56 cm i wadze 325 do 400 w przypadku kobiet.
Boisko ma wymiary 40×20 metrów i podzielone jest na linię boczną i końcową. Po przeciwnych stronach znajdują się bramki, których wysokość wynosi 2 metry, a szerokość 3.
Ubiór zawodników musi być ujednolicony dla wszystkich zawodników oprócz bramkarza. Składa się z krótkich spodenek i koszulki z numerem. W trakcie gry nie można mieć przy sobie żadnych przedmiotów, ani biżuterii. Dodatkowo zawodnicy nie mogą nosić ochraniaczy, kasków czy masek ochronnych.
Nad prawidłowym przebiegiem meczu czuwa dwóch sędziów znajdujących się na boisku, oraz dwóch stolikowych, z czego jeden z nich zajmuje się odmierzaniem czasu i obsługą tabeli wyników, a drugi sporządza protokoły z rozgrywki. Od 1928 roku Związek Piłki Ręcznej w Polsce jest oficjalną organizacją prawną reprezentującą zawodników na arenie krajowej i międzynarodowej.

Pierwsze nowożytne Igrzyska Olimpijskie

Pierwsze nowożytne Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1896 roku w Atenach i była to pierwsza olimpiada od czasów starożytnych. W 393 roku cesarz Teozjusz I Wielki, wydał oficjalny zakaz organizowania tego typu rozgrywek sportowych, ze względu na propagowanie pogaństwa. Składano wtedy cześć bogom greckim i organizowano obrzędy ku czci Zeusa, co zostało uznane przez cesarza za jawny przejaw faworyzowania pogan. Inicjatorem wznowienia igrzysk był francuski historyk Pierre de Coubertin, którego pomysłem było wskrzeszenie starożytnej tradycji w nowożytnym wydaniu. Oficjalne otwarcie olimpiady na stadionie Panathinaiko Stadio przypadło na 6 kwietnia 1986, a uroczyste zamknięcie zawodów odbyło się 15 kwietnia.

Pierwsze nowożytne Igrzyska Olimpijskie – organizacja

Decyzja o organizacji igrzysk w Atenach została podjęta już w 1894 roku podczas specjalnego kongresu. Wybrano wtedy również Międzynarodowy Komitet Olimpijski, który czuwa nad organizacją i przebiegiem igrzysk. Oficjalnego otwarcia dokonał król Grecji, Jerzy, co jest historycznym momentem dla światowego sportu, dzięki czemu igrzyska odbywają się do dzisiaj.
Organizacja pierwszej nowożytnej olimpiady nie przebiegła bez problemów. Ze względu na zbyt krótki czas na przygotowanie obiektów sportowych i późne powiadomienie innych krajów o planowanej imprezie większość uczestników składała się z Greków. Mimo to, na ceremonii otwarcia zjawiło się ponad 80 tyś. osób, a w rozgrywkach wzięło udział 245 sportowców z 14 krajów. Warto zauważyć, że nie było wśród nich ani jednej kobiety.
Z powodu znacznie przewyższających kosztów organizacyjnych, niż pierwotnie zakładano, w pewnym momencie organizacja igrzysk stanęła pod znakiem zapytania. Problem ten jednak udało się rozwiązać dzięki wsparciu Komitetu Olimpijskiego, dochodu ze sprzedaży znaczków i biletów oraz wsparcia finansowego greckiej diaspory, rodziny królewskiej oraz prywatnych inwestorów. Ogólny koszt igrzysk szacuje się na 3,7 miliona drachm. Warto zauważyć, że nie było wtedy jeszcze wiosek olimpijskich, które zostały utworzone dopiero w 1932 roku, więc sportowcy na własną rękę musieli zorganizować sobie i opłacić pobyt w Atenach.

Pierwsze nowożytne Igrzyska Olimpijskie – dyscypliny

W programie igrzysk znalazło się 9 dyscyplin sportowych, takich jak gimnastyka, kolarstwo, pływanie, lekkoatletyka, podnoszenie ciężarów, strzelectwo, szermierka, tenis i zapasy. Wiele z planowanych rozgrywek nie odbyło się, wśród nich można wyróżnić krykieta, z powodu małej liczby chętnych, boks ze względu na „nieszlachetny” charakter tego sportu oraz gry zespołowe, które nie spełniały warunków formalnych, takich jak uczestnictwo tylko sportowców- amatorów. Z powodów organizacyjnych odstąpiono również od jazdy konnej, łyżwiarstwa figurowego oraz golfa i polo.
Najwięcej medali zdobyli Grecy, bo aż 46, Stany Zjednoczone z 20 krążkami oraz Niemcy z wynikiem 13 medali. Pierwszym medalistą został James Colony, przedstawiciel ameryki w trójskoku, wpisując się tym samym w karty historii olimpijskiej, otwierając drogę późniejszym mistrzom olimpijskim.